Αρχική σελίδα
Ιστορικό του σχολείου
Ο στόχος μας
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ
ΠΕ01 ΘΕΟΛΟΓΟΙ
ΠΕ02 ΦΙΛΟΛΟΓΟΙ
ΠΕ03 ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙ
ΠΕ04 ΦΥΣΙΚΟΙ-ΧΗΜΙΚΟΙ-ΒΙΟΛΟΓΟΙ
ΠΕ06 ΑΓΓΛΙΚΩΝ
ΠΕ09 ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ
ΠΕ11 ΓΥΜΝΑΣΤΕΣ
ΠΕ13 ΝΟΜΙΚΟΙ
ΠΕ19 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΟΙ
Εργαστήρια
Τμήμα Β1
Τμήμα Β2
Τμήμα Γ1
Τμήμα Γ2
1998
1999
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007-Γ1
2007-Γ2
2008- Γ1
2008- Γ2
2009- Γ1
2009- Γ2
2010 (Γ2)
2010 (Γ1)
2011 (Γ1)
2011 (Γ2)
Χορωδία-Ορχήστρα 2007-08
Ομάδα Κινηματογράφου
Καλλιτεχνικοί αγώνες 2008
Ποιήματα της Εριφίλης Τσίτσου Α2
ΜΑΘΗΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΙΒΟΥ 2008
ΟΜΑΔΑ ΣΚΑΚΙ
EΚΔΡΟΜΗ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ
ΚΑΣΤΟΡΙΑ 2008 Α' ΛΥΚΕΙΟΥ -ΝΕ0-
ΤΜΗΜΑ ΦΥΣΙΚΗΣ Α.Π.Θ. 80 ΧΡΟΝΙΑ
ΣΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ-νεο-
Εκπαιδευτικά Ταξίδια
-Εναρκτήρια Ομιλία Δ/ντη 18/2/2008
ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ 2008
ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ 2009
ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ 2010
-Μοντέλο Ηνωμένων Εθνών - M.U.N.
-M.U.N. 2007
-3rd A.C.M.U.N. 2008
-Aristotelio College M.U.N.
7ο MUN
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΛΛΙΣΤΩ
Δημοσιεύματα στον Τύπο για το Σχολείο
Προεδρείο
Καταστατικό Συλλόγου
Ιστορικό του Συλλόγου
Ανακοινώσεις
νεα ανακοινωση
Πώς θα μας βρείτε
Εξωτερικές Συνδέσεις-LINKS
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
 

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ

«…Οι δέ στρατηγοί, μάλιστα δέ Τυδεύς και Μένανδρος, απιέναι αυτόν εκέλευσαν.

αυτοί γάρ νυν στρατηγειν, ουκ εκεινον».1*

Ξενοφώντος Ελληνικά

Περίεργο το πώς υφαίνουν οι τρεις θεές τη μοίρα:

γεμάτη από επαναλήψεις και ειρωνεία η ζωή.

Όλα αυτά τα χρόνια ταξίδεψα από τόπο σε τόπο

ψάχνοντας για ένα σπίτι,

μα δε βρήκα τίποτα.

Μονάχα έβλαψα και μΆ έβλαψαν,

πρόδωσα και με πρόδωσαν,

νίκησα και ηττήθηκα.

Γύρισα όλο τον κόσμο ψάχνοντας

για μια αγκαλιά κι ένα χαμόγελο,

για εμπιστοσύνη και ειρήνη

και γνώρισα την υποκρισία και την αχαριστία,

την εγκατάλειψη και την προδοσία.

Έπαιξα το παιχνίδι μου στη παγκόσμια σκακιέρα

(διασκέδασα στΆ αλήθεια πολύ μΆ αυτό το παιχνίδι)

αλλά κανένας δεν παίζει τώρα πια.

Κι έμεινα μόνος μου στον πέτρινο πύργο μου,

χωρίς συντροφιά, χωρίς αστεία γύρω απΆ τη φωτιά,

μόνος μου.

Φαίνεται πως νικήθηκα. Το μυαλό μου δεν ταξιδεύει πια,

έχει κλειστεί σΆ ένα σκοτεινό μοναχικό θάλαμο.

Στον ίδιο θάλαμο που θα βρεθούν όλοι,

νικητές και ηττημένοι,

να μαλώνουν για μια λεπτή αχτίδα φωτός

που μπαίνει απΆ τη χαραμάδα.

Ο πόλεμος έχει τελειώσει. Νικητής το σκοτάδι…

χαμένος η ανθρωπότητα.

Δε χρειάζεται να επιμείνεις, θα φύγω.

Έτσι κι αλλιώς, δεν έμεινε τίποτα για μένα πια εδώ.

Δεν έμεινε τίποτα για κανέναν πια εδώ.

Τσίτσου Εριφίλη-Χριστίνα

1*Στην μάχη στους Αιγός ποταμούς, οι Αθηναίοι υπήρξαν αλαζόνες και έκαναν πολλά σφάλματα, πράγμα που οδήγησε στην ήττα τους. Ο Αλκιβιάδης, που είχε αυτοεξοριστεί εκεί, παρατήρησε τα λάθη τους και τους έδωσε κάποιες συμβουλές, που αν τις είχαν ακολουθήσει, θα είχαν νικήσει. Αυτοί, όμως, δεν τον εμπιστεύτηκαν και με προσβλητικό τρόπο τον διέταξαν να φύγει από το στρατόπεδό τους.


ΕΡΜΗΣ

«Κάποια μέρα θα έρθουν να ζωγραφίσουν τη ζεστασιά του ήλιου και το χρώμα του αέρα».

Ρόζαμουντ Πίλτσερ, «Ψάχνοντας για Κοχύλια».

Τον γνώρισα καθώς ταξίδευα στο χρόνο:

ένας παιχνιδιάρης θεός μΆ ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη.

Κρατούσε στα χέρια του ένα κηρύκειο

και είχε στα παπούτσια του δυο ολόχρυσα φτερά.

Ήτανε βιαστικός: τα ξανθά μαλλιά του

ανέμιζαν στον αέρα καθώς έτρεχε.

Πίσω του ερχόταν ένα σμήνος από μέλισσες που βούιζαν με προσμονή,

σαν κάτι να περίμεναν, σαν κάτι να ζητούσαν.

Εκείνος φαινόταν ενοχλημένος: δε του άρεσε.

Σε κάποια στιγμή, γύρισε και τις είπε:

«Όχι τώρα, έχω δουλειά. Θα παίξουμε μετά, όταν γυρίσω».

Τότε με είδε. Σταμάτησε για λίγο, κοιτώντας με παράξενα.

Ύστερα χαμογέλασε και μου είπε:

«Περίεργη έννοια ο χρόνος: περίεργη και περιττή.

Είναι αστείο το ότι ζούμε τα λεπτά, τις ώρες και τις μέρες

και θυμόμαστε τις μυρωδιές, τα χρώματα, τους ήχους.

Κάποια μέρα… Κάποια μέρα όλα θΆ αλλάξουν.

Οι άνθρωποι θα μετρούν τις εμπειρίες και όχι τις ώρες,

θα ψάχνουν για αγάπη και όχι για χρόνο.

Κάποια μέρα θα έρθουν να ζωγραφίσουν τη ζεστασιά του ήλιου

και το χρώμα του αέρα».

Με κοίταξε ξανά περίεργα και ύστερα έφυγε βιαστικά,

χωρίς να πει λέξη.

Έγινε ένα με τον αέρα και το κελάηδισμα των πουλιών.

Ακόμα ψάχνω να τον βρω σΆ όλα τα μέρη, σΆ όλους τους χρόνους,

σΆ όλον τον κόσμο, παντού και πουθενά.

Ακόμα ψάχνω να βρω τον άνθρωπο που αψήφησε το χρόνο!

Τσίτσου Εριφίλη-Χριστίνα


ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ

«Σκιας όναρ άνθρωπος»

Πίνδαρος

Κοίτα στον ουρανό, να, ένα πεφταστέρι.
Θυμάμαι τη νύχτα που έφυγες

να πας να μου το φέρεις.

Έλεγες: «Θα σου το φέρω εδώ,

του έρωτα σημάδι,

πιο αληθινό, πιο τρυφερό

κι απΆ του αγεριού το χάδι».

Σου είπα: «ΤΆ αστέρια είναι άπιαστα

για όλους τους ανθρώπους.

Το μάτι μόνο χαίρεται

από μακριά το φως τους».

Εσύ όμως μου απάντησες: «Εγώ θα το αγγίξω.

Αφού ο Ουρανός μπορεί,

εγώ δε το αξίζω»;

Κι έτσι έφυγες, αγάπη μου,

να φέρεις το αστέρι

και χάθηκες σαν Ίκαρος,

σκιά μες το αγέρι.

Κι έμεινα μόνη μου εδώ

για να κοιτάζω τΆ άστρα

να μου θυμίζουν τα όμορφα,

αστραφτερά σου μάτια.

Τσίτσου Εριφίλη-Χριστίνα

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Τη νύχτα κάθε φάντασμα

βγαίνει από τη φωλιά του

και αφού υμνήσει το θεό

και λύσει τα μαλλιά του,

φεύγει να ψάξει και να βρει

ανθρώπους να στοιχειώσει.

Με το φεγγάρι συντροφιά

και με δυο στάλες λήθη

τΆ όνειρα τα τροποποιεί,

τα κάνει παραμύθι

και τους ανθρώπους βοηθά

να είναι ευτυχισμένοι.

Κι η πλάνη συνεχίζεται

μέχρι να ξημερώσει,

μα σαν ο ήλιος βγει ξανά,

το θύμα θα προδώσει

και θα του κλέψει την ψυχή

για να τη δώσει στΆ άστρα.

Κι έτσι τα άστρα γίνονται

Μικρές ουράνιες λάμψεις.

Κι οι άνθρωποι;

Τις θεωρούν ασήμαντες υπάρξεις!

Τσίτσου Εριφίλη-Χριστίνα



ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

«…τουτες τις πέτρες τις εσήκωσα όσο βάσταξα

τουτες τις πέτρες τις αγάπησα όσο βάσταξα

τουτες τις πέτρες, τη μοίρα μου».

Γ. Σεφέρης

Πρέπει να ξυπνήσω, ήρθε η ώρα.

Κουράστηκα να κοιμάμαι όλον αυτό τον καιρό

και νΆ ονειρεύομαι τόπους μυθικούς,

γενναίους ήρωες, σπουδαίους ανθρώπους.

Πρέπει να ξυπνήσω, η ζωή κυλά

κι εγώ ζω μέσα σΆ ένα όνειρο,

έναν ονειρεμένο εφιάλτη.

Ακούω, μα δεν καταλαβαίνω,

σκέφτομαι, μα δεν το συνειδητοποιώ,

μιλώ, μα δε με κατανοούν.

Πρέπει να ξυπνήσω, ο χρόνος τρέχει

κι εγώ μένω στάσιμη

σε μια εποχή με βασιλιάδες και θεούς,

με περίεργα πλάσματα και τέρατα,

με ελεύθερους ανθρώπους.

Πρέπει να ξυπνήσω να φροντίσω

τη μεγάλη βελανιδιά στον κήπο μου,

τόσους αιώνες χωρίς φροντίδα δε θΆ αντέξει,

δεν άντεξε, έπεσε.

Οι ρίζες της δεν άντεξαν το ασήκωτό της βάρος.

Κρίμα, ήταν ωραία θέα να κοιτάς έξω απΆ το παράθυρο.

Ίσως φυτέψω κάποια άλλη. Ίσως…

Πρέπει να ξυπνήσω, ήρθε η ώρα,

Πρέπει να ξυπνήσω πριν να είναι πια αργά,

πριν ο ήλιος ανατείλει από τη δύση.

Πρέπει να ξυπνήσω, πρέπει…

Τσίτσου Εριφίλη-Χριστίνα


2ο Πειραματικό Γενικό Λύκειο Θεσσαλονίκης, Κριεζώτου 2, Τ.Κ. 54645, τηλ. 2310 854440